D I G I T A L E   S C H I L D E R I J E N   G E P R I N T   O P   D O E K   O F   A L U M I N I U M

 1-2-3   L U I K  C O L L E C T I E 

V E R T I C A A L   F O R M A A T   -   M I X  1

 - Eerbetoon aan Miles Davis -

USA : 26 mei 1926 – 28 september 1991

 M i l e s   D a v i s 

was een Amerikaans jazzcomponist, trompettist en multi-instrumentalist.

Hij is een van de belangrijkste en meest invloedrijke jazzmuzikanten uit de geschiedenis.

Davis speelde naast onder anderen Louis Armstrong, Duke Ellington en John Coltrane een zeer grote rol in de geschiedenis van de jazz.

Hij speelde verschillende stijlen, waaronder bop, cooljazz, modale jazz en jazzrockfusion.

Davis was een spil in de ontwikkeling van de laatstgenoemde drie stijlen. Als gevolg hiervan wordt hij the Picasso of jazz genoemd.

De stijl van Davis is herkenbaar en origineel en oefent decennia na zijn overlijden nog invloed uit op jazzmusici.

Op een deel van zijn opnamen gebruikte Davis een harmon mute, een type demper waarmee hij het typische timbre creëerde

dat tijdens de rest van zijn carrière direct met hem geassocieerd bleef worden.

Ook zijn klank en speelstijl zonder de mute zijn herkenbaar, onder meer door de typische afbuigingen

aan het begin of eind van de tonen en de ingehouden lyrische speelstijl met lange stiltes tussen de melodische frasen.

Davis kwam uit een relatief welgestelde zwarte familie. Zijn vader Miles Dewey Davis II was een tandarts in East Saint Louis.

Zijn moeder was een redelijk vaardige pianiste die wilde dat hij viool leerde spelen.

Van zijn vader kreeg hij voor zijn dertiende verjaardag daarentegen een trompet, waar hij zich vanaf dat moment op toelegde.

De familie bezat een niet onaanzienlijke ranch, waar de jonge Davis leerde paardrijden.

Toen Davis vijftien was, speelde hij voor publiek met bandleider Eddie Randall en studeerde hij onder trompettist Elwood Buchanan.

Tegen de mode van die tijd in benadrukte Buchanan het belang van spelen zonder vibrato.

Davis behield deze kenmerkend heldere toon zijn hele carrière.

 O V E R Z I C H T   V A N   D E 

 3 - L U I K  C O L L E C T I E

V E R T I C A L E   S E R I E - M I X  1

De standaard afmeting is 90x60x4cm.

Voor alle andere afmetingen:

Je heb ook de mogelijkheid om een 2-Luik te creëren.

Of je kan ook een '1-LUIK' kiezen.

Afmeting: 150x100x4cm.

Je kan er ook altijd een draai aan geven...

Afmeting: 150x100x4cm.

Je zingt liever een toontje lager? Ik hoor het graag.

Vraag er gerust naar. Dan maak ik een voorbeeld voor je.

 Toch liever een GRIJZE noot? Dat kan ook! 

Vraag er gerust naar. Dan maak ik een voorbeeld voor je.

Of dan toch liever een vierkant formaat?

Ook dat kan allemaal.

 H O E   B E S T E L L E N ?

Heel simpel.

Je kopieert je verzoeknummer en dat plaats je in het contactformulier.

Dat is alles.

Dit is geen webshop, maar een website.

Zodat je niet met een robot te maken krijgt maar met mij persoonlijk contact heb.

* * * * * * * *

Daarna bespreken we het gewenst formaat, materiaal en specificaties.

- Doek of Aluminium -

- Links of Rechts gespiegeld. (Enkel voor de bloemen.)

- Met of Zonder baklijst of klassieke lijst.

- Kleur baklijst of klassieke lijst. (Wit. Zwart. Naturel.)

En dan hangt jouw Digi-PRainting binnen 4 werkdagen aan jouw muur.

De tijd staat stil op deze Davis-klassieker uit 1969. Elektrische geluiden en texturen (met name van de nieuwe gitarist John McLaughlin en toetsenist

Joe Zawinul) zorgen voor duidelijke onderbrekingen van de akoestische bands van de trompettist - maar de hoorn van Miles

en de scherpe sopraansax van Wayne Shorter schetsen passages van een voortreffelijke, onweerstaanbare rust.

Vereerd door experts en fans, straalde een blijvend eigentijds geluid uit en met een niet-jazzachtige omzet van meer dan 4 miljoen bij de laatste telling, veranderde Kind of Blue - de sessie uit 1959 opgenomen in slechts een paar uur en met minimale repetitie - de manier waarop luisteraars en beoefenaars overal hoorden en maakten muziek. De Milestones-band, met John Coltrane en Cannonball Adderley op saxofoons, vormde de kern, aangevuld met de gracieuze pianist Bill Evans, en het gebruik van modi in plaats van songakkoorden gaf de muziek een etherische, vrij associatieve ruimtelijkheid die een nieuw publiek aantrekt.

Vanuit een opdracht voor filmmuziek over bokslegende Jack Johnson, lanceerde Miles een nieuwe band

(waarbij hij onder andere Stevie Wonder-bassist Michael Henderson inhuurde) en bouwde hij een opwindend hardrockend geluid

uit lange studiojams en radicale montage. De zaden van zijn komende vijf jaar zitten in deze compromisloze muziek.

Een prachtige make-over van de Gershwin-opera - een beetje wankele sectie spelen in de ondergeoefende band - met de trompet van Miles

die zweeft boven een door Gil Evans gearrangeerd orkest. Zijn vermaningen over het geschreeuw van de band op Prayer,

en zijn soepele, glijdende solo op Summertime zijn opvallend.

Misschien wel de beste weergave ooit van "het tweede grote kwintet" aan het werk. Prachtig live opgenomen in Chicago's Plugged Nickel club,

vindt de set Miles, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter en Tony Williams die small-band jazz opnieuw uitvinden met een bijna paranormale flexibiliteit van timing en on-the-fly harmonisatie.

Miles Davis voelde zich het meest op zijn gemak in kleine groepen en was ook een poëtische solist in concerto-achtige rollen met een bigband.

Zijn langdurige en vruchtbare relatie met de Canadese componist/arrangeur Gil Evans krijgt een spectaculaire uitzending

op Spaanse thema's als het smeulende Concierto de Aranjuez en het rustig gemoedelijke Solea.

Samen met Kind of Blue is Milestones een meesterwerk uit het kwintet uit de jaren 50 met onder meer John Coltrane

– hier uitgebreid tot een sextet door gospel-y altsaxofonist Julian “Cannonball” Adderley.

Het veerkrachtige titelnummer in de lucht is een hoogtepunt, net als de indringende improvisatie van de leider op Thelonious Monk's Straight, No Chaser.

Het dichte, donkere, latin-fusion-epos Bitches Brew was een mijlpaal in de productie en het muzikaal vakmanschap van een uitstekende band met onder meer Wayne Shorter, John McLaughlin, Chick Corea en Jack DeJohnette. De spelers improviseerden urenlang; de producer, Teo Macero en Miles hebben de resultaten later in verschillende tracks geknipt en geplakt.

Miles’s last session for Columbia Records, notably including beautiful interpretations of two pop songs

– Cyndi Lauper’s Time After Time and Michael Jackson’s Human Nature. Also striking is guitar newcomer John Scofield’s

fast and convoluted title-track blues, one of the great original compositions for a late-period Miles lineup.

In 1985 kende de Deense regering Miles Davis de normaal gesproken klassieke Sonning-prijs toe,

en de Deense trompettist Palle Mikkelborg schreef een orkestsuite voor de ster en haalde hem op de een of andere manier over om erop te spelen. Schitterende solo's van een betrokken en attente Miles, navigerend door Mikkelborgs verwijzingen naar allerlei soorten 20e-eeuwse muziek.

Miles buffs refer to his “first and second great quintets”. The second was the 1960s group including Wayne Shorter, Herbie Hancock,

Ron Carter and Tony Williams. This, with saxophonist John Coltrane, is the dazzling first.

The contrast between the reticent, incisive trumpeter and the unquenchable Coltrane is mesmerising.

Miles preferred patience, tension, release and expressiveness of tone to the torrents of notes that often characterised bebop.

This classy 50s compilation, including the saxophonist Jackie McLean, pianist Horace Silver and drummer Art Blakey,

features both his ballad elegance and some of his most surefooted improv over a bop groove.

Bill Laswell, de postume remixer van Miles, noemde On the Corner uit 1972 "mutant hiphop"

- anderen hebben dub, pre-punk, drum'n'bass en meer gehoord in zijn oceanische, dikke textuur, door harmonie gezuiverde onrust van meerdere toetsenborden , overdubs, saxofoons en percussie. Lang genegeerd, is de sessie op weg naar revalidatie.

Regisseur Louis Malle huurde een Parijs-liefhebbende, 31-jarige Miles en een Frans/Amerikaanse band, waaronder de bebopdrummer Kenny Clarke, in om een soundtrack te improviseren voor zijn noirish thriller uit 1958 L'Ascenseur Pour L'Echafaud (Lift to the Scaffold) . Alleen al kijkend naar de beelden, weerspiegelde de trompettist de desolate romantiek van de film perfect.

Audacious but sympathetic remixes by imaginative producer/player Bill Laswell, of music from Miles’s heavily experimental 1970s period,

including In a Silent Way. While Laswell’s echoey, bass-pumping, beat-swelling treatments sometimes twist the originals way out of shape,

their creator’s spirit runs through it all.

Marcus Miller, Miles' svengali uit de jaren 80, scoorde en produceerde glanzend deze set uit de late carrière, gewijd aan de bevrijding van Zuid-Afrika van de apartheid. Het is een beetje licht voor het onderwerp, maar het eerbetoon aan Jaco Pastorius is zowel swingend als soulvol, en de titelballad is de bitterzoete akoestische Miles op zijn meest aangrijpende manier.

Miles brandde in 1975 volledig uit, maar hoewel zijn comeback zes jaar later onzeker was,

werd zijn scherpzinnigheid uit de jaren zeventig nu verzacht door de herontdekking van zijn vroege lyriek.

Goede originelen zoals Back Seat Betty, met zijn weemoedige trompet en beduimelde Marcus Miller bashooks, kwamen op het repertoire.

Een fragmentarisch intrigerende set uit het volgende decennium, die de steeds veranderende Miles' migratie markeert van vrij swingende jazz naar rock.

De saxofonist Wayne Shorter broedt, de embryonale soulster George Benson speelt kernachtige gitaar,

Herbie Hancock debuteert de voorheen unjazzy Fender Rhodes en Tony Williams trommelt een perfecte storm op.

In the end, Miles Davis would fascinate jazz, rock and classical fans alike. But in the 1940s he had been a teenage trumpet hopeful partnering Charlie Parker and by 1954, when this session was recorded, he had an understatedly personal version of the revolutionary bebop sound. Alongside Sonny Rollins and Thelonious Monk, he reveals it here.

 3-L U I K  V O O R B E E L D E N 

Uiteraard blijf ik niet stil zitten en ontwerp ik met de regelmaat NIEUWE Digi PRaintings.

Wil je graag op de HOOGTE blijven?

(Eventueel van een bepaalde collectie?)

 Of heb je een VRAAG?

Stuur me gewoon een berichtje.

Ik zal je dan spoedig antwoorden.

Groetjes,

Peter